Stworki chyba zrezygnowały z dalszych zaczepek bo po chwili zniknęły gdzieś w krzakach. wszystkie prócz tego który wciąż zalecał się do sztyletu Vingi.
Koń Dary parsknął jakby czymś zdegustowany i trzepnął ogonem. Padnie, nie padnie... ale chyba nie podda się bez walki xD

Zawiał delikatny wietrzyk, który poruszył liście drzew tak że zaczęły tańczyć, a suche źdźbła trawy i opadłe liście uniosły się nieco nad ziemię krążąc w tajemniczym, magicznym wirze.

Vinga
Fakt faktem ten mały stworek wciąż zalecał się do sztyletu. Zabrać go? Należałoby, bo to w sumie twoja brań, ne?

Dara
Zaraz, zaraz. Teraz nagle przypomniałaś sobie że wiesz co to za stworzenia!
Co więcej, starzy bardowie opowiadali ci o nich jakieś historyjki gdy byłaś mała. Może dlatego, ze minęło trochę czasu od ich usłyszenia zapomniałaś jak brzmiały? Jednak teraz nagle je sobie przypomniałaś. Te stworzonka są trochę jak ilinoje... ale w jakim sensie? Co też mówili starcy?

- Nie wiem. Kiedyś coś słyszałam o tych stworkach. Teraz mi się przypomniało. One mają ciekawe właściwości. Raczej nie są groźne chyba, że jesteś dla nich brutalna. Czasami są bardzo pomocne. Mają jakieś magiczne zdolności. Starzy bardowie coś tam opowiadali o nich. O ich śpiewie, ale nie pamiętam dokładnie.

Spokojnie spojrzała w stronę opadających srebrzystych włosów. Delikatnie wirowały na wietrze, aż spadły na ziemię. Skąd ten sztylet? Ręka Dary zacisnęła się mocniej na rękojeści ukrytego w pochwie miecza. Mocniej siadła w siodle. Koń nerwowo grzebał kopytem w piasku. Jemu też się to nie podobało. Dara zastanawiała się czy zeskoczyć z konia i stanąć u boku Vingi czy też zostać w siodle. Pierwsze groziło ucieczką rumaka, który nie należał do najodważniejszych, a druga sposobność wystawiała ją na niebezpiecznie rzucającą się w oczy. Była wtedy łatwym celem. Zadecydowała poczekać na kolejny ruch atakującego z ukrycia nieznajomego.

Niepewnie zeskoczyła z konia. Ostrożnie podeszła by wyciągnąć sztylet który utkwił w drzewie.