Wszystko możliwe, gdy idzie się w nieznane. Problemem jednak staje się teraz nie tylko droga, nie tylko miejsce do którego zmierzają, ale także to co ich śledzi. Nawet Uśpiony zdaje się niepokoić. Wystarczy przypomnieć sobie jego reakcję kiedy elf wspomniał o czajcach, o możliwości, że to one. Czy Kalel widział je kiedyś? A skoro elfy mają tak czuły wzrok, czy Kalel także widział to co elficki najemnik? On spał... spał spokojnie... Jednak nikt prócz niego nie czuł spokoju. Ralph także wyglądał na strapionego.

Najemnicy co chwila spoglądali za siebie. Trakt osłaniały od zachodu góry. By dotrzeć do Jalleouq trzeba będzie przedostać się przez Barai Zoe. Nigdy nie wiadomo kiedy coś na nich wyskoczy... to jednak tylko przypuszczenia. Może Vitt się myli i nic nie podąża ich śladem? W górach jednak kręcą się sokoły i to twierdzenie powszechnie znane... gdyby szli lasem na pewno ominęła by ich możliwość spotkania sokoła. Kto jednak wie czy w lesie po wschodniej części nie czai się jakiś Cień czy inne stworzenie...
- Noc nadchodzi - odezwał się nagle Kio spoglądając w niebo.
Centaur również skierował wzrok w górę. Ledwo powłóczył nogami, to samo tyczyło się koni. Erith także była zmęczona, ale coś kazało jej mieć otwarte oczy...

Zrobiło się ciemno. Gwiazdy powoli zaczęły pojawiać się na niebie. Najprzypuszczalniej bogini Fai zakończyła już przejście dnia w noc i zasnęła. Bogowie... może u nich szukać odpowiedzi? Nagle najemnicy się zatrzymali. Kio, Vitt i Ralph zeszli z koni i sprowadzili je z głównego traktu na pobocze. Przywiązali lejce do drzewa i nakarmili konie. Kalel obudził się i spojrzał na Erith.
- Gdzie jesteśmy? - spytał nieco zaspanym głosem.

- Nie za śmiesznie - skomentował markotnie Kalel, ale uśmiechnął się.
Chwilę potem Ralph pomógł mu zejść z konia, zaś Vitt zsadził dziewczynę. Centaur podszedł do nich i oznajmił:
- Prześpijcie się z godzinę, musimy ruszać jak najszybciej bo czas nagli
- Prawdopodobnie idą za nami czajce - dodał Vitt.