Obserwowała królika. Westchnęła, dzisiaj daruje mu życie. W końcu wyjęła koc, którym się utuliła i położyła na trawie. Wcześniej zdjęła łuk z kołczanem i położyła obok torby. Kątem oka zerknęła na Diare lecz nagłych ciemnościach nie widziała jej twarzy...Ziewnęła...

Dziewczęta zasnęły. Zasnęły, lecz nie pospały długo. Dwie godziny później nastał świt, a promienie słońca przedzierające się przez korony drzew padały cienkimi snopkami idealnie na ich twarze. Las za dnia wydał się znacznie piękniejszy niźli w nocy. Nie zmieniało to jednak faktu, że ów królik, który zeszłej nocy cudem umknął śmierci był jedynym futrzakiem w tym lesie. A w każdym razie na to wyglądało. Co prawda Dara upolowała kilka truś ostatnimi dniami, ale sama musiała przyznać, że o zwierzynę, która nie odleci jest trudno.

Vinga
Jedzenie, co? Upolować coś nie będzie łatwo, a tak właściwie to czemu nie zjeść jakiejś rośliny? W sumie też jesteś elfem! Jesteśmy w lesie, a w lesie zazwyczaj o roślinność nie trudno. Może jakieś jagody? Może należałoby jakiś poszukać? A może coś z tamtych królików zostało, co? Jedzenie... Dość szerokie poecie zwłaszcza, że samemu można stać się czyimś obiadem.

Powoli budziły się także ptaki to też nie tylko promienie słońca, ale i ptasie świergoty zaczęły rozchodzić się po lesie. Skowronki, wróble ... Ich śpiewy odbijały się pogłosem od gęsto rosnących drzew. Wrażenia akustyczne były dość dziwne, ale niezwykłe zarazem. Artia pełna była zagadek, czy tajemnica śpiewu ptaków była jedną z nich? A może bogini fauny zadbała o to by słyszał te pieśni cały las?

Dara
Pieśni pieśniami ale mimo swojego niewątpliwego uroku o tak wczesnej porze raczej nie były mile widziane...

Nie zwracała uwagi na Darę. Skupiona była na czymś innym. Chodziła pomiędzy krzakami szukając jagód. Jej wzrok utkwiony był tylko w ziemię. Rękami wyrwała parę owoców i zjadła je ze smakiem.