- Nic - westchnął - Tylko... - spojrzał na nią - obawiam się, że nie mam pojęcia jak wyjść z tego lasu - powiedział i znów spojrzał na taflę wody.

Odetchnął z jakąś taką ulgą czując objęcia Erith i spojrzał na nią.
- nie jesteś zła, że prawdopodobnie się zgubiliśmy? - spytał.
Wydawało się, że on wini siebie za to, że zboczyli z traktu, ale gdyby nie to, przecież mogliby w ogóle już nigdzie nie zabłądzić, mogli przestać istnieć.

- Taa... w sumie masz rację - przyznał Kalel i podniósł się. Pogłaskał dziewczynę po głowie - Jesteś w porządku - uśmiechnął się.

- nie wkurzasz mnie - powiedział, ale brzmiało to tak jakby zapomniał dodać ''no, może czasami''. Potem uśmiechnął się jak nieuświadomiony idiota i złożył dłonie w geście modlitwy. Chyba chciał wyglądać jak ten aniołek na choince.

Zaśmiał się i przestał się wygłupiać.
- No - stwierdził - Co teraz?