- cóż.. - jego mina świadczyła o tym że myśli intensywnie - puszczę się - powiedział po chwili z głupim uśmiechem. W sumie trzymał ją za nadgarstki. Poza tym, z jego uścisku trudno się było wyrwać bo z jednej strony był delikatny, a z drugiej bardzo zdecydowany - I będziesz mogła... - zaczął myśleć nad innym argumentem - Jej, nie każ mi tyle myśleć.

Westchnął i wywrócił oczy.
- Oj, no, nie bądź taka materialistka czy co tam albo jak tam się to nazywa - puścił jej nadgarstki i zanurzył się po szyję w wodzie - strajk - ogłosił.

- siedzę tu - oznajmił - i nie wyjdę z tej wody - zagroził.

wstał z wody i wyszedł z jeziorka mrucząc pod nosem coś co brzmiało jak "(..)ja to mam dar przekonywania, no do kurwy nędzy(...), nikt się nie przejmuje moimi strajkami(...)". Po czym położył się na ziemi przy drzewie i westchnął. Było już bardzo ciemno.

A Kalel leżał w tych mokrych ciuchach. Cóż, jednak marznąć nie było co, bo jak tylko na niebie pojawił się księżyc zrobiło się znacznie cieplej. Nawet wietrzyk jakby ustał. Erith zaczęła odczuwać znużenie... Kalel zdawał się już spać.